Η Ομαδικότητα Στον Χορό

 Μόλις γεννηθεί ο άνθρωπος, ανατρέφεται από τους γονείς του, ούτως ώστε όταν μεγαλώσει και γίνει δυνατός για εργασία, να ενταχθεί στην κοινωνία και να προσφέρει ωφέλιμο έργο στους συνανθρώπους του. Δηλαδή, στη ζωή του ο καθένας δεν μπορεί να ζει μοναχικά, αλλά με τη συναναστροφή του με τους άλλους, καλύπτει οποιαδήποτε ανάγκη παρουσιαστεί σ' αυτόν, αποτελεί λοιπόν, μέρος της ομάδας που καλείται κοινωνικό σύνολο και η ένταξή του σ' αυτό, αποβλέπει σε ενέργειες που αποσκοπούν στην βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, όλου του συνόλου.
  Με την ενηλικίωση του ο καθένας, διακρίνει τα προσόντα, τις ικανότητες που έχει αποκτήσει από την εκπαίδευσή του κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, ακόμα και τα ταλέντα και τις κλίσεις που διαφαίνονται ότι έχει προικισθεί και με αυτό τον τρόπο, διαλέγει τον τομέα με τον οποίο θα ασχοληθεί και θα προκόψει, προσφέροντας έτσι τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες στους υπόλοιπους ανθρώπους και παράλληλα αποκομίζοντας άφθονα αγαθά από την εργασία του.
  Η επιλογή να ασχοληθεί κάποιος με τον χορό, τον οδηγεί σε πολλά στάδια εκπαίδευσης και βελτίωσής του σχετικά με τη διάπλαση και την υγεία του σώματός του. Αρχικά η εκμάθηση των βημάτων όλων των χορών, που μαζί με τη μουσική, τα εκτελεί στον ανάλογο ρυθμό και αισθάνεται απόλαυση που ψυχαγωγείται από το άκουσμα της μελωδίας.
  Στο επόμενο στάδιο, εκπαιδεύεται στη κίνηση των χεριών και του σώματος, από την οποία θα αποκτήσει την τεχνική, που είναι απαραίτητη γιά την έκφραση διαφόρων συναισθημάτων του καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια της χορευτικής του κίνησης. Εδώ υπάρχει εκτός από τη πολλή γυμναστική που υφίσταται ο ασκούμενος και η συνεχής εξάσκηση που αποβλέπει στο να συνηθίσει το σώμα να κινείται μ' αυτόν τον τρόπο, ο οποίος δημιουγεί θέαμα και ευχαρίστηση στον θεατή.
  Αφού έχει αποκτήσει αυτές τις ικανότητες, μπορεί πλέον να ενταχθεί ο χορευτής σε μία ομάδα, όπου το κάθε μέλος αυτής, διδάσκεται το δικό του βηματισμό και κίνηση ξεχωριστά, αλλά όπως με τη συμφωνική ορχήστρα στην κλασσική μουσική, αν ακουσθεί να εκτελείται μόνο ένα όργανο, δεν γίνεται αντιληπτή η μελωδία έτσι και στην ομαδική χορογραφία, βλέποντας μεμονωμένα κάθε χορευτή, δεν γίνεται αντιληπτό το θέμα της. Συγκεκριμένα το μέλος από την ομάδα, μαθαίνει και εκτελεί τον δικό του ρόλο και εκτός απ' αυτό χρειάζεται και ο συγχρονισμός του με την κίνηση των υπολοίπων συγχορευτών. Αυτό απαιτεί πολύωρη και εξαντλητική εκπαίδευση, ώστε να μάθει ο καθένας να εκτελεί την κάθε του κίνηση σε ορισμένο χρόνο, με αποτέλεσμα το σύνολο να επιδεικνύει αρμονία σε όλη τη διάρκεια της χορογραφίας. Υπάρχει και το ενδεχόμενο, αν συμβεί κάποιο ατύχημα σε ένα μέλος της ομάδας, να αλληλοκαλυφθεί δύσκολα η αποκατάσταση της κίνησης και του χορευτικού θέματος, σε σύγκριση με ότι αναπάντεχο συμβεί σε ένα χορευτή που χορεύει μόνος του. Στην εκπαίδευση του κάθε βήματος της χορογραφίας απ' όλη την ομάδα, καλό θα είναι να υπάρχει και ο αυτοσχεδιασμός κατά την εκτέλεση κάποιας δύσκολης κίνησης, ώστε να καλυφθεί όποιο κενό μπορεί να υπάρξει σε περίπτωση ατυχήματος. Η άψογη συνεργασία και ο συγχρονισμός όλων των ατόμων, δημιουργούν ωραίο θέαμα και ευχαρίστηση στο κοινό.
  Ένα άτομο λοιπόν όταν εντάσσεται σε κάποιο σύνολο, μαθαίνει να συνεργάζεται, διακρίνει τις ανάγκες ή τα προβλήματα των άλλων, τους προσφέρει ή δέχεται βοήθεια, γίνεται με αυτόν τον τρόπο πιό κοινωνικός, συναναστρέφεται αρμονικά, δένεται σε αλληλένδετη σχέση με τους συνανθρώπους του και οι ενέργειές του αποβλέπουν στην βελτίωση της κοινωνίας.