Η ευχαρίστηση που με κυρίευε κάθε φορά ήταν μεγάλη βλέποντας τους άλλους να χορεύουν. Η ευχαρίστηση έγινε ενδιαφέρον και άρχισα να προσέχω περισσότερο λεπτομέρειες και κινήσεις των χορευτών, προσπαθούσα να διακρίνω στα πρόσωπα τους τις εκφράσεις που έπαιρναν σε κάθε κίνηση για να μπορώ να ερμηνεύσω τα πιθανά συναισθήματά τους.
Το ενδιαφέρον μου έγινε πιο συγκεκριμένο όταν τυχαία παρακολουθούσαμε με την οικογένειά μου ένα ντοκιμαντέρ για την Ισιδώρα Ντάνκαν που εκτός από τις διάφορες πτυχές της ζωής της που θαύμασα, εντύπωση μου έκανε η περιγραφή απ’ την ίδια για το πώς πρέπει να είναι οι κινήσεις των χορευτών, παρουσιάζοντας τις με ένα φουλάρι που κυματίζει ανάλαφρα στον αέρα, κι έτσι με σκέψεις και με εικόνες άρχισε σιγά-σιγά να δομείται μέσα μου η επιθυμία για έκφραση μέσα απ’ την διαδικασία του χορού.
Η πραγματικότητα για μένα άρχισε όταν ένα απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο και μου έγινε η πρόταση να κάνω μια πραγματική γνωριμία με τον χορό. Από εκείνο το απόγευμα το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η χαρά, ο ενθουσιασμός και η ευχαρίστηση που αισθάνομαι όταν χορεύω και σιγά-σιγά άρχισε να χτίζεται μέσα μου η επιθυμία πως αυτό που μου συμβαίνει θα μπορούσε να μην τελειώσει.
Η μαγεία της διαδικασίας της μάθησης και η αίσθηση ότι κάθε φορά το σώμα μας ανταποκρίνεται περισσότερο στο πέταγμα του χορού, με κάνει να νοιώθω τον κόσμο γύρω μου χωρίς περιορισμούς και εμπόδια και ότι υπάρχουν μόνο τα σημεία που ακουμπάω για να κάνω την επόμενη κίνηση. Σε πρακτικό επίπεδο η μεθοδικότητα, η ακρίβεια και η κάθε φορά μεγαλύτερη προσπάθεια έχει μετατεθεί και στη καθημερινότητα μου κι έτσι βλέπω την ζωή μου σαν μία συνέχεια του χορού.
Ερμηνεύοντας τον εαυτό μου θέλω να περιγράψω το αίσθημα της ικανοποίησης που νοιώθω όταν αυτά που μαθαίνω τα ανταλλάσσω με τους παρτενέρ μου σε επίπεδο να διδάσκομαι και να διδάσκω.
Η.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου