
Τα
πόδια του χορευτή είναι αναγκαίο να
συγχρονίζονται με τα χέρια του μουσικού.
Ο χορευτής είναι ένα ενεργό μέλος της
μπάντας, αλλιώς θα δίνει την αίσθηση
στον θεατή πως δεν ανήκει εκεί.
Ο
ρυθμός μας παρακινεί να κάνουμε ένα
βήμα. Να χορέψουμε και να παράγουμε
μουσική με το σώμα μας. Μας
παρασύρει να χαλαρώσουμε και να
εκπνεύσουμε, να δημιουργήσουμε ένταση
στο σώμα μας και να εισπνεύσουμε.
Ακούμε
τους χτύπους και συγχρονίζουμε τα
πατήματά μας ακριβώς επάνω σε αυτούς. Προετοιμάζουμε το σώμα μας σε μια παύση.

Είναι μια πρωταρχική δύναμη που έχει την
πηγή της σε μια υποκειμενική εμπειρία κι
όχι μια αφηρημένη επιστήμη.
Τον βιώνουμε συγκεκριμένα στο σώμα μας,
προβάλλουμε τη δύναμή του προς τα έξω
και μακριά μας και την
παρουσιάζουμε κάτω από διαφορετικές
μορφές με διάφορους τρόπους.
“Η
ευαισθησία μας, για να δημιουργήσει
κάτι, έχει ανάγκη, όπως και ο ατμός, από
ορισμένες αντιστάσεις. Αλλιώς χάνεται. Γίνεται καταχνιά, σύννεφο και βροχή”
(Γιώργος
Σεφέρης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου