Όπως σε όλους τους χορούς, έτσι και στο tango, “χορεύουμε” τα συναισθήματά μας. Ο συγκεκριμένος χορός όμως περιβάλλεται από ένα μυστήριο, κάτι που τον κάνει να ξεχωρίζει.
Χαρακτηρίζεται από έντονες
κινήσεις, κοφτές. Είναι ο χορός του
πάθους! Μια σπίθα δένει τους χορευτές
καθ' όλη τη διάρκεια, η οποία όμως δεν
αναπαράγει ποτέ πυρκαγιά, όσο κι αν αυτό
προσμένουν οι θεατές.
Το
μυστήριο του tango
είναι
αυτό που δημιουργούν τα συναισθήματα
που γεννά σε όποιον το χορεύει...Η σκέψη πως κινούμαι στους ρυθμούς του χορού της φωτιάς, με γεμίζει μια όμορφη προσμονή για το ποια θα είναι η επόμενη κίνηση που θα οδηγηθώ από τον καβαλιέρο μου! Ο τρόπος που το σώμα μένει σε μια τέλεια συμμετρία σε κάθε βήμα, μου δίνει την εντύπωση μιας άρτιας εικόνας για τον εαυτό μου! Το ύφος της ντάμας που είναι ελαφρώς υπεροπτικό, αλλά ταυτόχρονα και κάτι ενδιάμεσα σε πόθο και ρομαντισμόν αναδεικνύει μια απίστευτη ώριμη θηλυκότητα σε κάθε γυναίκα. Όπως αντίστοιχα και στον καβαλιέρο. Όλη η προσπάθεια που καταβάλλει με τις φιγούρες του έτσι ώστε να κάνει την ντάμα του να ενδιαφερθεί, να τον κοιτάξει, τον κάνει να αναδείξει τον ανδρισμό του! Η επιμονή και των δύο, δημιουργεί στο μυαλό μια εικόνα ρομαντικού παιχνιδιού κάποιες φορές. Όλα μοιάζουν με διακριτικά πειράγματα που με σπρώχνουν να φανταστώ εικόνες από μια περασμένη εποχή, διαφορετική από το σήμερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου