Από μικρή θυμάμαι
πως το σώμα μου ξεχείλιζε από ένα περίεργο
συναίσθημα όποτε άκουγα, έβλεπα ή
αντιλαμβανόμουν χορό γύρω μου. Για να
καταλάβω αν μία μελωδία ήταν ωραία ποτέ
δεν την άκουγα αλλά τη χόρευα και αν μου
έβγαιναν ωραίες φιγούρες, βήματα,
συναισθήματα και σκέψεις τότε θα μπορούσα
να πω με σιγουριά ότι μου άρεσε.Χορός για εμένα, είναι η ποίηση όχι μόνο των ποδιών αλλά και όλου του σώματος. Για παράδειγμα όταν χορεύω αισθάνομαι ότι τα πόδια μου με ανάλαφρο τρόπο ζωγραφίζουν το πάτωμα, κάθε βήμα και ένα διαφορετικό χρώμα. Τα χέρια με τον τρόπο με τον οποίο κινούνται μου δίνουν την αίσθηση πως είναι φτερά που σιγά-σιγά με ανεβάζουν στον ουρανό. Εκείνη λοιπόν τη στιγμή αισθάνομαι πως η μουσική με προκαλεί συνεχώς να χορέψω σε αυτόν τον ουρανό που είναι γεμάτος αστέρια, τα οποία αδιάκοπα λάμπουν σαν υπομονετικοί δάσκαλοι για να μου δείχνουν συνεχώς τον ρυθμό και τα βήματά μου.
Ο χορός παρότι έχει έντονες και πολλές φορές γρήγορες κινήσεις με ξεκουράζει και με κάνει να ξεχνάω την ασχήμια και την μονοτονία του σήμερα. Γιατί όταν κυριολεκτικά χορεύεις με τον παρτενέρ σου την, μουσική, δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτε άλλο εκτός από το πόσο ψηλά σε ανεβάζει και το πόσες σκέψεις, εμπειρίες και συναισθήματα σου δημιουργεί.
Εύχομαι ποτέ να μην σταματήσω να χορεύω γιατί χορός σημαίνει χαρά. Όπως η χαρά είναι απαραίτητη σε κάθε ηλικία, το ίδιο γίνεται και με τον χορό. Όταν σταματάς να χορεύεις, σταματάς και να ζεις.
