Το
να αυτοσχεδιάσει κάποιος επάνω στο χορό υποδηλώνει άτομο με
φαντασία-δημιουργικότητα και άτομο που
αγαπάει αυτό που κάνει ή του αρέσει
πάρα πολύ.
Θα
πρέπει να σημειώσουμε πως ο αυτοσχεδιασμός
θα πρέπει να γίνεται κάτω από ορισμένες
συνθήκες και υπό κάποιες προϋποθέσεις.
Θα πρέπει να ακολουθείται από μια σειρά
βηματολογικών κινήσεων βάση πρώτα του
παρτενέρ μας.
Ουσιαστικά
μιλάμε για τη δημιουργία μιας χορογραφίας,
η οποία θα πρέπει και οφείλει να έχει
αρχή μέση και τέλος για να θεωρείται
ολοκληρωμένη και σωστή. Όπως επίσης θα
πρέπει να συνδέεται το ένα μέρος με το
άλλο αρμονικά.
Πρόκειται
για ένα χάρισμα που όσο περισσότερο το
καλλιεργείς τόσο περισσότερο εξελίσσεται
και γίνεται πιο έντονο. Θα πει κανείς,
μα δεν το έχουν όλοι αυτό το χάρισμα, κι
εγώ θα απαντήσω πως όλοι το έχουν αρκεί
να μπουν στη διαδικασία της εκτέλεσης
αυτών που ξέρουν και να δημιουργήσουν
καινούργια βήματα, καινούργιες φιγούρες.
Αν δεν το προσπαθήσεις δεν μπορείς να γνωρίζεις αν το έχεις ή όχι.
Όταν ζητήσουμε από κάποιον να σταθεί στη μέση μιας σκηνής με τον ήχο της μουσικής που του αρέσει, ή που έχει κάτι να του πει, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα δημιουργήσει μια χορογραφία εκείνη τη στιγμή. Πώς θα την εξελίξει; Αυτό είναι που χρειάζεται να έχει κάποιος, εμπειρία, ώστε να ενώσει τα κομμάτια και να φτιάξει μια πολύ ωραία χορευτική ιστορία.
Ο αυτοσχεδιασμός χωρίς σύνδεση και συνέπεια είναι κάτι το οποίο δείχνει άχρωμο στο χορό, σε αντίθεση με αυτόν που έχει συνδέσει όμορφα και με μια αρμονική αλληλουχία τις κινήσεις ώστε να βγει κάτι ωραίο.
Για να μπορέσει να συμβεί όλο αυτό, προϋποθέτει την πλήρη απελευθέρωση του ατόμου που θα το διαπράξει.
