Επικοινωνία Και Διαπροσωπικές Σχέσεις Μέσω Του Χορού

Ο άνθρωπος ξεχωρίζει από τα άλλα πλάσματα της γης, επειδή κατέχει το χάρισμα της λογικής, όπου προέκτασή της είναι και η δημιουργία του λόγου, με τον οποίο είναι απαραίτητο γιά να επιτευχθεί η συνεννόηση, μεταξύ των ατόμων μιάς κοινωνίας. Με τον προφορικό και τον γραπτό λόγο, σε χρήση, γίνεται εφικτή η επικοινωνία των ανθρώπων μεταξύ τους, όπου αφορά την εξυπηρέτηση των αναγκών και επίλυση των προβλημάτων, όπου αντιμετωπίζει κάθε μεμονωμένο άτομο στο κοινωνικό σύνολο. Με αυτόν τον τρόπο, οι συναναστροφές τους, πρέπει να αποσκοπούν σε εξομάλυνση των προστριβών τους, που κατά τύχη θα έχουν οποιαδήποτε στιγμή και να οδηγούνται με αλληλοσεβασμό και αγάπη σε μιά ομαλή συνύπαρξη, σε όλη την περίοδο της ζωής τους, μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία.
  Στο περιβάλλον μιάς ομάδας, όπου το ενδιαφέρον τους είναι ο χορός και η εκμάθησή του, άμεσα ενδείκνυται η χρήση του λόγου, γιά να επιτευχθεί η διδαχή του θέματος, με το οποίο ασχολούνται. Η ομιλία στη διάρκεια της διδασκαλίας πρέπει να έχει σταθερό τόνο, όχι γρήγορο ή αργό, το ίδιο ισχύει και γιά την ένταση της φωνής, ούτε πολύ δυνατά, ούτε πολύ σιγά, ώστε ο εκπαιδευόμενος να μην επηρεάζεται από άσχημες εντυπώσεις και μέσα σε ένα ήρεμο περιβάλλον, θα μπορέσει να κατανοήσει τη διδακτέα ύλη.
  Παράλληλα με το λόγο, όσοι διδάσκουν τη χορευτική τέχνη, χρησιμοποιούν και το σώμα, το οποίο θα είναι ο τελικός αποδέκτης της μάθησης, όπου θα αποτυπώνει με τη συνοδεία της μουσικής οποιαδήποτε χορευτική κίνηση. Έτσι λοιπόν χρειάζεται να μάθει ο μαθητής από τον δάσκαλο τη σωστή στάση σώματος, ώστε να φαίνεται ωραία στη διάρκεια του χορού. Επειδή όμως κάποια χορευτικά βήματα είναι δύσκολα, κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, ο διδάσκων θα πρέπει να του εμφυσήσει την επιθυμία να ενδυναμώσει τις προσπάθειές του, που ταυτόχρονα με υπομονή και επιμονή να κατορθώσει να εμπεδώσει όλες τις δύσκολες χορευτικές στάσεις.
  Η εικόνα που πρέπει να δείχνει ο δάσκαλος, απαιτείται να είναι άψογη, το οποίο σημαίνει να επιδεικνύει ηρεμία, ευγένεια, σεβασμό στην εργασία του και όλα αυτά θα τον κάνουν προσφιλή στον εκπαιδευόμενο, ο οποίος γνωρίζοντας ότι βρίσκεται σε ένα ήρεμο και οικείο προς αυτόν περιβάλλον, θα αφοσιωθεί στην καταβολή όλων των δυνάμεων του, γιά την επίτευξη της επιθυμητής του προσδοκίας, να χορεύει άριστα.
  Έχοντας τελειώσει την εκπαίδευση λοιπόν ο μαθητής, αρχίζει να εξασκεί συνεχώς τη χορευτική τέχνη, οπουδήποτε τύχει, είτε σε διαγωνισμούς, είτε σε party και με αυτό το τρόπο αρχίζει και γίνεται γνωστός, μέσα στο σύνολο των χορευτών. Ο μόχθος, η προσπάθεια, σιγά-σιγά φαίνεται στη χορευτική του έκφραση και διακρίνεται και αποκτά σεβασμό, αφού καταξιώνεται μέσα στο κοινωνικό σύνολο και έτσι διευρύνει τις γνωριμίες και τις εμφανίσεις του.
  Ο τρόπος που εκπαιδεύτηκε, το περιβάλλον στο οποίο πέρασε το χρόνο της φοίτησής του και οι πολύτιμες διδαχές του δασκάλου, συνέβαλαν έτσι ώστε να μεταμορφωθεί σε έναν καταξιωμένο χορευτή, όπου και αυτός με τη σειρά του θα μπορεί να μεταδώσει τις γνώσεις του στους νεότερους.