Ο Χορός Στη Ζωή Μου

 Πριν γραφτώ στη Σχολή Χορού, όταν τελείωνα τα μαθήματα μου πήγαινα στο δωμάτιο μου και χόρευα. Μετά φώναζα τη μαμά να με δει πως χορεύω. Αρκετά καλοκαίρια έβγαζα με την καλύτερή μου φίλη χορογραφίες., αλλά τις περισσότερες φορές ντρεπόμουν και δεν τις έδειχνα.
  Απ’ όταν άρχισα χορό, χαιρόμουν πολύ που επιτέλους θα άρχιζα να χορεύω σαν τους δασκάλους μου. Άρχισα με τα βασικά βήματα που ήσαν πολύ εύκολα και στη συνέχεια άρχισαν να δυσκολεύουν τα βήματα, δηλαδή απλά έπρεπε να κάνω εξάσκηση στο σπίτι. Όταν έμαθα να χορεύω αρκετά καλά, μου άρεσε που ήμουν καλύτερη από άλλα παιδιά και το διασκέδαζα όταν η κυρία Ανθή μου έλεγε «Μπράβο» ή όταν έδειχνε μαζί μου βήματα σε άλλα παιδιά και όταν μου έβαζε πιο δύσκολα και εγώ τα κατάφερνα. Η κυρία Ανθή μου έμαθε πώς να εξασκούμαι στο «σπαγκάτο» και μου έδωσε θάρρος. Όταν εγώ μπόρεσα και το έκανα μετά από λίγη προσπάθεια ήμουν πολύ ευτυχισμένη. Τώρα που πήρα τα πρώτα χορευτικά παπούτσια, είμαι στα βήματα 6-8 και συνεχίζω. Θα δώσω εξετάσεις και είμαι κάπως ανήσυχη.

                                Με πάρα πάρα πολύ αγάπη

                                                Κ.Λ.

                                              Για την αγαπημένη

                                                    Μου κυρία Ανθή!